Powołanie
Formacja każdej siostry jest uczestnictwem w dziele Ojca, który za pośrednictwem Ducha Świętego kształtuje w sercach myśli i uczucia Syna. Jest nieustannym procesem obejmującym całe życie, dzięki któremu siostry odnajdują Ubogiego, Pokornego, Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Chrystusa.
„Do osiągnięcia celu życia zakonnego konieczny jest harmonijny rozwój całej osoby. Dlatego w formacji łączymy aspekty ludzkie, chrześcijańskie, zakonne i apostolskie, aby każda siostra mogła osiągnąć pełną dojrzałość swej osobowości” (214).
Formacja dokonuje się w życiu codziennym przez modlitwę i pracę, przez relacje wewnętrzne i zewnętrzne w stosunku do wspólnoty, a także przez związek ze środowiskiem, w którym żyją siostry.
Wzorem życia i formacji jest dla nich droga życia świętych zakonu: Franciszka, Klary i Elżbiety. Są także powołane do przebycia tej samej drogi, zmierzającej do osiągnięcia doskonałej postawy Chrystusa i wiernego trwania w misyjnym sercu Kościoła.
Aspirantura
Aspirantura jest pierwszym etapem poznawania przez kandydatkę klasztoru i sposobu życia a zarazem jej samej przez wspólnotę zakonną. Obejmuje szereg kontaktów i okresów krótszych lub dłuższych naznaczonych doświadczeniem wspólnoty i jej życia zakonnego. Aspirantura służy kandydatce oraz wspólnocie zakonnej do rozeznania powołania. Aspirantura trwa dwanaście miesięcy.
W czasie pobytu we wspólnocie zakonnej aspirantka ma możliwość w określonym czasie wejścia za klauzurę. Uczestniczy w Eucharystii, modlitwach wspólnotowych, Liturgii Godzin, posiłkach, rekreacji, może też pomagać w niektórych pracach prowadzonych przez siostry, itp.
Postulat
Kolejnym etapem formacji zakonnej jest postulat, trwający od roku do dwóch lat, którego celem jest rozeznanie powołania i sprawdzenie, czy jest ono samorzutne i wolne od przymusu. Postulantka stopniowo przechodzi od rodziny i świeckiego sposobu życia do życia w kontemplacyjnej wspólnocie sióstr Bernardynek, poznaje zakonne życie i obowiązki, aby jej wybór był w pełni wolny, świadomy i odpowiedzialny.
Nowicjat
Nowicjuszka jakby na nowo umiera dla grzechu i wyrzeka się świata,
aby z całą świadomością i zdecydowaniem dążyć do doskonałości życia chrześcijańskiego (261).
Roczny nowicjat jest okresem, w którym nowicjuszka rozpoczyna życie zakonne. Okres ten umożliwia siostrze pełniej poznać Boże powołanie do naszej franciszkańskiej wspólnoty, w konkrecie klauzurowego sposobu życia – jako swoją drogę i jako drogę codziennej miłosnej odpowiedzi na miłość Boga.
Juniorat
Okres profesji czasowej, między pierwszymi a wieczystymi ślubami, obejmuje okres czterech lat. Profeska czasowa doświadcza życia konsekracją, zgodnie z duchem i misją Zakonu.